مخاطراتی در لابراتوارهای دندانسازی وجود دارد.
پاتوژن های خونی: تماس با عوامل ایجاد کننده HIV، هﭙاتیت C و Bزمانی که آیتم های آلوده به خون و بزاق را جابجا می کنند.
متیل متاکریلات: جهت ساخت دندان مصنوعی استفاده می شود که ممکن است موقع تنفس، تماس پوستی، و یا از طریق گوارشی جذب بدن شود. این ماده برای چشم، پوست، و دستگاه تنفسی محرک است. تماس مداوم و طولانی مدت حساسیت پوستی، آسم و اثرات غیر قابل برگشت عصبی ایجاد می کند.
مواد شیمیایی الکتروپلاتینی: این فرایندآلاینده های خطرناکی را در فضا آزاد می کند که افراد را با ریسک های مختلف مواجه می نماید. آلاینده ها حاوی میست، انواع اسید و آلکالین است که می تواند مشکلاتی برای دستگاه تنفسی و پوست ایجاد کند.
فلزات: فلزاتی مانند برلیوم، کرومیوم، کبالت و نیکل. این فلزات به صورت آلیاژ برای قالب گیری و چهارچوب دندان و دیگرترکیبات بروتزهای دندان استفاده می شود که می توانند مشکلات مختلفی را برای ریه ایجاد کند.
اختلالات مربوط به حرکات تکراری: میزانی از صدمات مربوط به عضلات، تاندون ها، اعصاب، لیگامان ها و مفاصل بازو، دست، مچ، کتف ها،گردن و پشت می باشد. این صدمات به علت آسیب هایی است که در طول زمان به بدن وارد شده است. اگر درمان نشوند به دردهای مزمن و ناتوانی دائمی منجر می شود.
سروصدا: دستگاه هایی که در لابراتوار وجود دارد با صدایی که تولید می کند می تواند کاهش شنوائی ایجاد کند.
استریل کننده های شیمیایی:
بیماری سیلیکوزیس كه در آزمایشگاه های دندانسازی تشخیص داده و تایید شده است.
چه اعمالی در آزمایشگاه های دندانسازی منجر به سیلیکوزیس می شود؟
قالبگیری: تماس زمانیکه مواد روکش دندان را مخلوط کرده صورت می گیرد و در طی قالبگیری رخ می دهد. این مواد گاهی حاوی مقدار زیادی کریستوبالیت هستند. کریستوبالیت بسیار سمی تر از سیلیکای کریستالی است.
سند بلاست کردن: طی این عملیات با مواد روکش دندان یا خود شن تماس رخ می دهد. شن سیلیکا گاهی برای تمیز کردن قالبگیری استفاده می شود. اغلب حاوی 100% سیلیکای کریستالی است. تماس زمانی که جعبه بلاست نشتی داشته باشد نیز رخ می دهد. باز کردن در جعبه قبل از ته نشین شدن ذرات یا جمع آوری آنها توسط سیستم تمیز کننده خطرناک است.
خرد کردن چینی: ترکیبات سیلیکا در چینی های مختلف وجود دارد. تماس زمانی که پودرهای چینی مخلوط می شوند یا مواد چینی خشک خرد و جلا داده می شوند رخ می دهد.
تمیز کردن: کارهایی که شامل تمیز کردن و گردگیری ذرات حاوی سیلیکا باشد فرد را در صورتی که گرد و غبار بلند شود را با خطر بزرگی روبه رو می کند.
چطور می توان تماس با سیلیکا را در آزماشگاه کم کرد؟
برای پیشگیری از خطرات تماس با سیلیكا بهترین راه حذف كامل مواجهه با آن است كه این كار بوسیله درخت آنالیز ریسك (شامل مدیریت ریسك، ارزیابی ریسك، ارتباطات ریسك) صورت می گیرد و می توان از روش های زیر بهره گرفت:
جایگزینی: روشی ایده آل برای قطع تماس و محدود کردن مواد حاوی سیلیس کریستالی است. روشی که برای وسیله سند بلستینگ کاربرد زیادی دارد. اکسید آلومینیوم یکی از موادی است که بسیار قابل قبول است.
تهویه: زمانیکه ماده مناسب در دسترس نباشد بایستی از تهویه موضعی مکشی برای محدود کردن تماس استفاده کرد. این سیستم ذرات را از منبع به دام می اندازد و به سیستم نگهداری ذرات منتقل می نماید.
ماسک تنفسی: افراد بایستی زمانی که روش های کنترلی قابل اجرا نیست از وسایل حفاظت فردی نظیر ماسک استفاده کنند.
تمیز کردن و گردگیری:
سیلسکوزیس یک بیماری ناتوان کننده و غیر قابل علاج است. به هر حال قابل پیشگیری است. سیلیکوزیس به علت تنفس ذرات ریز حاوی سیلیکای کریستالی ایجاد می شود. با ورود به ریه این گرد و غبار می توانند منجر به صدمه ای شوند که بدن را از مصرف اکسیژن به طور مناسب باز دارد. تنفس ذرات سیلیس کریستالی می تواند به بیماری های دیگر مانند توبرکلوزیس، ناراحتی کلیه و سرطان ریه منجر شود.
سیلیکوزیس با علائم کمی شروع می شود، این علائم شامل: کوتاهی تنفس، سرفه های شدید، سفتی قفسه سینه و خس خس می باشد. سیلیکوزیس حتی بعد از قطع تماس نیز می تواند بدتر شود.